مطالعه و ارزیابی قابلیت‌های مکانی و اکولوژیک حوضه آبخیز بابل‌رود با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS)

الگوی نامناسب استفاده از سرزمین و تغییرات شدید در کاربری زمین باعث پیدایش بحران‌های محیط زیستی در سرزمین شده است. بنابراین لازم است که هر گونه برنامه‌ریزی در خصوص استقرار فعالیت‌های مختلف با نگرش به استعداد و قابلیت‌های سرزمین و با تفکر آمایشی صورت گیرد. در این مطالعه به ارزیابی توان اکولوژیک و مکان‌یابی کاربری‌ها در حوضه آبخیز بابل‌رود در استان مازندران پرداخته می‌شود. برای این منظور لایه‌ها و داده‌های لازم جمع‌آوری شده و سپس با استفاده از روش تجزیه و تحلیل سیستمی و در محیط GIS ابتدا توان اکولوژیکی حوضه برای هر کدام از کاربری-های جنگل‌داری، کشاورزی، مرتع‌داری، اکوتوریسم، توسعه شهری، روستایی و صنعتی و حفاظتی و حمایتی ارزیابی گردیده و سپس با توجه به مطالعات اجتماعی اقتصادی حوضه، نقشه آمایش سرزمین منطقه تهیه شده که براساس آن 28/73 درصد به کاربری جنگل‌داری، 53/5 درصد به تفرج متمرکز، 01/13 درصد به تفرج گسترده، 87/6 درصد به کشاورزی و 31/1 درصد به حفاظتی و حمایتی اختصاص یافت